The Ghost Inside
The Ghost Inside, wcześniej znane jako A Dying Dream, to amerykański zespół metalcore z Los Angeles w Kalifornii, założony w 2004 roku. Obecny skład zespołu to wokalista Jonathan Vigil, gitarzyści Zach Johnson i Chris Davis oraz perkusista Andrew Tkaczyk. Mają na koncie pięć albumów studyjnych, z których najnowszy, „Searching for Solace”, ukazał się na początku tego roku.
Porywające utwory, takie jak „Engine 45”, „Avalanche”, „Aftermath”, „Wash It Away” czy „Pressure Point”, stały się hymnami dla wykluczonych. Od momentu powstania w El Segundo w Kalifornii, The Ghost Inside inspiruje międzynarodową publiczność swoją pasją i determinacją. Ogromne przeszkody nigdy nie osłabiły ich energii. The Ghost Inside są dziś silniejsi niż kiedykolwiek.
The Ghost Inside łączy biegłość Nowej Fali Amerykańskiego Metalcore z punkową energią, budując pomost między bardziej agresywnymi brzmieniami a przemyślanym przekazem. Melodia jest stałym elementem ich twórczości i w „Searching for Solace” została wyniesiona na zupełnie nowy, oszałamiający poziom.
Zebrahead
Zespół Zebrahead, inspirowany ruchem punkowym i jego spojrzeniem na świat, pochodzi z kalifornskiego miasta La Habra. Powstał w czasach punkowej eksplozji w hrabstwie Orange i ponownie zamierza zaprezentować masom swoje charakterystyczne, pełne energii brzmienie. W ramach trasy koncertowej oczywiście nie zabraknie przystanku na jubileuszowym Rock for People. Ich udany listopadowy koncert tylko potwierdził ich dużą popularność oraz licznych fanów na krajowej scenie pop/punk-rockowej.
Legenda Zebrahead rozpoczęła się po założeniu zespołu w 1996 roku, kiedy w maju 1998 wydali EP „Yellow” nakładem niezależnej wytwórni Dr. Dream. O zespole szybko zrobiło się głośno, a Zebrahead podpisali kontrakt z dużą wytwórnią Columbia, dla której wydali swój pełnoprawny debiut Waste of Mind jeszcze w tym samym roku. Kolejny album, Playmate of the Year, ukazał się w połowie 2000 roku i zebrał entuzjastyczne recenzje. Tytułowy utwór z albumu zdobył ponad 4000 odtworzeń w nowoczesnych oraz tradycyjnych rockowych stacjach radiowych, a także znalazł miejsce w ramówkach największych alternatywnych rozgłośni na świecie.
Od tego momentu rozpoczęła się trwająca już prawie 30 lat historia Zebrahead, a nic nie wskazuje na to, by zespół planował zwalniać tempo swojej kariery.
Refused
Refused to hardcore’owy zespół ze szwedzkiego miasta Umeå, założony w 1991 roku. W skład grupy wchodzą wokalista Dennis Lyxzén, gitarzysta Kristofer Steen, perkusista David Sandström oraz basista Magnus Flagge. Zespół jest często wymieniany jako niezwykle wpływowy w rozwoju muzyki undergroundowej.
Zadebiutowali albumem „This Just Might Be… the Truth” w 1994 roku, a dwa lata później wydali kolejny krążek „Songs to Fan the Flames of Discontent” (1996) oraz pięć EP-ek. W 1998 roku ukazało się ich przełomowe dzieło „The Shape of Punk to Come”, które poszerzyło brzmienie zespołu o wpływy jazzowe i elektroniczne. Album początkowo spotkał się z chłodnym odbiorem zarówno krytyków, jak i publiczności, a wkrótce po trasie promującej ten materiał zespół ogłosił rozpad. Mimo ograniczonego sukcesu komercyjnego Refused mieli znaczący wpływ na rozwój muzyki rockowej w kolejnych dekadach.
W 2012 roku grupa ponownie się zjednoczyła i wyruszyła w trasę reunionową, w ramach której mieli zagrać na Rock for People 2012. Niestety, występ został odwołany z powodu złej pogody, jednak zespół zrekompensował to fanom, organizując osobny koncert w tym samym roku.
Po powrocie wydali kolejne albumy: „Freedom” (2015) i „War Music” (2019). Refused w swoich tekstach często poruszają tematykę rewolucyjnej polityki, czerpiąc inspirację z marksizmu i anarchizmu. Zespół wywodzi się z nieistniejącej już grupy Step Forward i już przy okazji debiutanckiego albumu dał się poznać jako formacja ostro sprzeciwiająca się establishmentowi. Do momentu rozpadu w 1998 roku wszyscy członkowie zespołu byli weganami i praktykowali filozofię straight edge. Po rozpadzie Lyxzén założył inne zespoły, takie jak (International) Noise Conspiracy, AC4 oraz INVSN.
Kim Dracula
Kim Dracula wyłonili się z surowej Australii, kraju drapieżnych chorób i gwałtownych pożarów lasów, aby stworzyć burzliwe, kreatywne dzieło sztuki, które odzwierciedla chaotyczny świat wokół nas. W utworze „Make Me Famous”, pochodzącym z ich najnowszego i jedynego jak dotąd albumu „A Gradual Decline In Morale”, wkraczamy na bezlitosną ucztę pełną przemocy, chaosu i satyry.
Sama piosenka „Make Me Famous” jest ekstremalna i wielowymiarowa zarówno pod względem tekstu, jak i wizualizacji. Przewyższa wcześniejsze dokonania zespołu, oferując w jednym utworze mieszankę stylów, które Kim Dracula skomponowali samodzielnie – od metalu i industrialu, przez jazz, trap, aż po muzykę latynoamerykańską. Co jednak imponujące, efekt końcowy nie popada w chaotyczną dezorganizację, lecz tworzy spójną całość.
Najnowsze utwory, takie jak „Drown” czy „Death Before Designer”, są bardziej melodyjne, ale nadal pełne tego samego eklektycznego ducha, który zapewnił Kim Dracula rozpoznawalność. Łączą w sobie style takie jak post-hardcore, synthwave, industrial, EDM i metal. Dzięki swojej unikalnej kompozycji muzycznej, ekstremalnemu podejściu wizualnemu oraz braku potrzeby wpisania się w jakiekolwiek sztywne ramy gatunkowe, Kim Dracula zyskują wiernych fanów w różnych środowiskach, jednocześnie zmieniając przyszłość muzyki, jaką znamy.
RØRY
RØRY obchodzi czterdziestkę – zarówno urodziny, jak i muzyczne kamienie milowe, o których kiedyś myślała, że są poza jej zasięgiem. Brytyjska wokalistka nieustannie wspina się na szczyty swojej kariery muzycznej i nie zamierza zwalniać tempa. Niedawno zdobyła tytuł „Najlepszego brytyjskiego przełomowego artysty” na gali Heavy Music Awards, przełamując wszelkie oczekiwania w branży i udowadniając, że nigdy nie jest za późno na sukces.
Od wydania swojego debiutanckiego EP „GOOD DIE YOUNG” w 2022 roku, RØRY zgromadziła ponad 30 milionów streamów, zdobyła ponad milionową bazę fanów i wyprzedała dwie trasy koncertowe po Wielkiej Brytanii. Dzięki wsparciu takich mediów jak Kerrang!, Rock Sound i BBC Radio 1, pokazuje, że autentyczność i szczere opowiadanie historii trafiają do szerokiej publiczności.
RØRY tworzy muzykę dla tych, którym mówiono, że są za starzy, zbyt złamani lub że jest już za późno na pogoń za marzeniami. Jej energetyczne występy na festiwalach Download i Slam Dunk 2024 pozostawiły namioty pełne fanów błagających o bis.
Obecnie RØRY przygotowuje się do swojej największej trasy koncertowej po Wielkiej Brytanii, podczas której wystąpi w legendarnych miejscach, takich jak Kentish Town Forum w Londynie, aby uczcić wydanie swojego długo oczekiwanego debiutanckiego albumu „RESTORATION”, który ukaże się na początku 2025 roku. Dzięki jej nieustraszonej energii i głęboko osobistym tekstom słuchacze mogą być pewni, że to będzie trasa, która ugruntuje jej pozycję jako ikony alternatywnej sceny muzycznej.
Bad Nerves
Bad Nerves nazywają siebie nieślubnym dzieckiem Ramones i The Strokes. Grają dziką, szybką i przesterowaną muzykę, zdobywając uznanie dzięki wcześniejszym utworom, takim jak „Dreaming”, „Baby Drummer” czy „Can’t Be Mine”. Członkowie zespołu zdają się mieć DNA pop/punk rocka we krwi, a ich muzyka powstaje w sposób naturalny i spontaniczny. To najlepiej opisuje tę pięcioosobową speed-punkową grupę z Essex. Dla wokalisty Bobby’ego powstanie zespołu było niezamierzonym przypadkiem, który przybrał nieoczekiwanie ekscytujący obrót. Czy to członkowie zespołu wybrali życie z Bad Nerves, czy może to życie zespołu wybrało ich? Trudno powiedzieć.
W przededniu premiery swojego drugiego albumu, doskonale zatytułowanego „Still Nervous”, chłopaki wciąż dochodzili do siebie po niespodziewanym sukcesie. Ich własnoręcznie nagrany i sfinansowany debiut z 2020 roku zapisał ich na stałe w sercach i umysłach fanów alternatywnej sceny. Zyskali uznanie wpływowych postaci, takich jak Dan P. Carter czy Alyx Holcombe, oraz wsparcie muzyków takich jak Billie Joe Armstrong z Green Day i Stone Gossard z Pearl Jam. Bad Nerves szybko zostali okrzyknięci zbawcami punku, który – jak sami zapowiadają – nigdy nie umrze.
Koncertowali z takimi zespołami jak Royal Blood i The Darkness, a ich twórczość porównuje się do Supergrass, Ramones i Jaya Reatarda. Mimo tych wpływów ich pop punk pozostaje unikalnym i bezkompromisowym ciosem prosto w głowę, przypominającym wszystkim, że przyszłość muzyki wciąż leży w piekielnie głośnej i szybkiej muzyce.
AWOLNATION
Aaron Bruno, główna postać, kompozytor i siła twórcza projektu Awolnation z Los Angeles, spędził większość ostatnich dwóch dekad, kierując muzycznym okrętem łączącym popową elektronikę i alternatywny rock. Efektem jego pracy są miliony sprzedanych płyt i odtworzeń, liczne single na szczytach list przebojów oraz niezliczone koncerty dla fanów na całym świecie. Od debiutanckiego hitu „Sail” z 2010 roku i sukcesu drugiego albumu „Run”, przez organicznie brzmiące „Here Come the Runts” z 2018 roku, aż po rockowy album „Angel Miners & the Lightning Riders” z 2020 roku, a także liczne EP-ki, remiksy i album coverów – Bruno udowodnił, że potrafi przekształcić swoją kreatywną wizję dźwiękową w muzyczne dzieła, którym niewielu może dorównać.
Po pandemii Bruno zakończył współpracę z wytwórnią, aby otworzyć nowy rozdział – założył własne wydawnictwo, dystrybucję oraz hardcorowy zespół The Barbarians of California. W tym czasie został również ojcem bliźniaków, a jednocześnie ukończył długo wyczekiwany piąty album studyjny Awolnation, zatytułowany „The Phantom Five”.
„The Phantom Five” to kolekcja dziesięciu utworów, które podkreślają różnorodne inspiracje i impulsy, jakie Bruno opanował w ramach projektu Awolnation. Album łączy wszystkie te elementy w spójną, hymniczną mieszankę nowoczesnej muzyki. Można go postrzegać niemal jako kolekcję „największych hitów”, ponieważ oferuje coś dla każdego, kto śledził ewolucję zespołu na przestrzeni jego zmiennych, ale zawsze wyjątkowych etapów.
Headlinerzy: Linkin Park, Slipknot
Pozostali artyści: Fontaines D.C., IDLES, In Flames, Motionless In White, Skillet, Ewa Farna, Poppy, Spiritbox, Creeper, Thrice, Polaris i wielu innych.
Festiwal organizuje agencja Ameba Production, która na co dzień zajmuje się organizacją koncertów i wydarzeń, takich jak Prague Music Week czy rodzinny festiwal Kefír. W tegorocznej 29. edycji, na której zagrali m.in. Bring Me The Horizon, The Prodigy i Yungblud, uczestniczyło niemal 40 tysięcy fanów.
Bilety możecie zakupić tu : https://rockforpeople.cz/cs/tickets/
[mat.pras.]